Πρίαμος, όπως Πένθος και Προφήτης Ηλίας! Οι τραγικές συμπτώσεις...

Τα τρία παιδιά, φίλοι και συγγενείς μεταξύ τους, ξεκίνησαν μέσα στο γέλιο και τη χαρά για να πάνε στο ποτάμι του χωριού, έξω από το Κανλί Καστέλλι, όπως λεγότανε τότε ο Προφήτης Ηλίας, για να κολυμπήσουν.

Ήταν καλοκαίρι του 1958 και τίποτε δεν προδίκαζε πως το ανέμελο παιγνίδι της εφηβικής παρέας θα μετατρέπονταν σε θρήνο. Όμως ο Χάρος αλλοιώς τα λογάριαζε. Ο μικρός Πρίαμος, ένας πραγματικός άγγελος για όσους τον ήξεραν, κάτω από συνθήκες που δεν έγιναν κατανοητές παρασύρθηκε από το νερό και οι φίλοι του τον έχασαν.

Η κινητοποίηση ήταν άμεση μα ο χρόνος που χάθηκε ήταν πολύτιμος και το πανέμορφο παλλικαράκι βγήκε νεκρό, ντύνοντας στα μαύρα την οικογένεια Ξυδάκη. Ήταν η πρώτη και δυστυχώς όχι η τελευταία φορά που η σεβαστή οικογένεια του χωριού, θα έκλαιγε για το χαμό ενός Πρίαμου, μ΄έναν άδικο και αιφνίδιο θάνατο. Οι Ξυδάκηδες θέλοντας να τιμήσουν τον πρόωρο χαμό του παιδιού τους, όπως άλλωστε συνηθίζεται στην Κρήτη, ο αδελφός και η αδελφή του νεαρού έφηβου, έδωσαν στα πρωτότοκα παιδιά τους το όνομα του πρόωρα χαμένου Πρίαμου. Μα το κακό δεν ξορκίστηκε. Γύρισε ξανά και χτύπησε την πόρτα του Γιάννη Ξυδάκη, που είδε τον γιο του να πέφτει νεκρός και την οικογένεια του να ντύνεται στα μαύρα. Μια ακόμη γιορτή στον Προφήτη Ηλία μετατράπηκε σε θρήνο, άλλωστε το χωριό, τα΄χει τα μαύρα ρούχα απάνω απάνω. Η λύπη πάει χέρι χέρι με τη χαρά, το γέλιο με το δάκρυ και η χάρη του Προφήτη Ηλία που θα ΄πρεπε κανονικά να σκεπάζει το χωριό από τις κακοτοπιές φαίνεται πως δεν είναι αρκετή, αφού κι εκείνη πολλές φορές δεν μπορεί να κατανοήσει τις αποκοτιές των ανθρώπων.

Ήταν πάλι καλοκαιράκι, ανήμερα του Προφήτη Ηλία, στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, όταν, όπως στο ματωμένο Κλείδωνα, το γλέντι στο περήφανο χωριό, σταμάτησε απότομα. Τέσσερα νεαρά παιδιά θέλησαν να συνεχίσουν το γλέντι από την πλατεία του σχολειού, στα σοκάκια και τα μπαράκια του Μεγάλου Κάστρου, μα το ταξίδι σταμάτησε βίαια. Το αυτοκίνητο έφυγε σε μια στροφή, στις ευθείες του Κάμπου και το αυτοκίνητο έγινε τάφος για την παρέα. Ο Προφήτης Ηλίας, μαυροφορέθηκε και πάλι. Πρόσωπα σκαμμένα από τη δουλειά μα κι απ΄τον πόνο. Άνθρωποι που βλέπεις στο βλέμμα τους να πλανιέται ένα αναπάντητο γιατί. Φταίει το αίμα που κυλά στις φλέβες τους, φταίει το νερό που πίνουνε, φταίει μήπως η ΄΄κουζουλάδα΄΄ που κουβαλάνε γονιδιακά και που δεν τους επιτρέπει να λειτουργούν παίρνοντας αποστάσεις από τα πράγματα; Ότι κι αν πραγματικά συμβαίνει οι άνθρωποι από τον Προφήτη Ηλία, είναι ξεχωριστοί, αν και πολλές φορές όπως συνέβαινε στις Αρχαιοελληνικές τραγωδίες, δεν μπορούν να αντισταθούν στη Μοίρα τους!

cretalive.gr